AZTERLAN Metalurgia Ikerketa Zentroak garatutako LIGHTALLOY STEEL altzairu iraunkorren familia berriak aleazio-elementu kritiko batzuk ordeztea bilatzen du, naturan duten urritasunagatik eta hirugarren herrialdeekiko mendekotasunagatik. Gainera, osagaien pisua nabarmen murriztea sustatzen du. Ibilgailuak fabrikatzeko industriaren iraunkortasun- eta arintze-beharrekin oso bat datorren material berria da.
Eskaintzen dituzten propietate mekanikoengatik, aleazio ertaineko altzairuak makina-erreminta edo garraioa bezalako sektoreetarako osagaiak fabrikatzeko erabiltzen diren materialak dira (automobilgintza, trenbidea, ontzigintza, aeronautika). Hala ere, naturan urriak diren elementu aleatzaileak gehitzen dituzte beren konposizioan, hala nola kromoa, nikela, banadioa edo molibdenoa. Horien presentziak piezen azken prezioa garestitzen ere laguntzen du. Gainera, aleazio-elementu horiek zaildu egiten dute osagaiak birziklatzea beren bizi-zikloa amaitu ondoren, askotan beste material-kalitate batzuetara transferitzen baitira, eta zaila izaten da horiek birziklatze-prozesuan bertan sailkatzea.
Aleazio-elementu horiek ordezteko, AZTERLANek altzairu jasangarriagoen familia berri bat garatu du, Lightalloy Steel (patentez babestua) izenekoa komertzialki, elementu horiek ezabatzea eta manganesoa eta aluminioa batera gehitzea barne hartzen dituena. Hauek “naturan ugari dauden eta aldi berean nabarmen merkeagoak diren materialak dira, altzairuaren kalitate ia guztietan presente daudenak”.
Fernando Santos AZTERLAN Metalurgia Ikerketa Zentroko Beste Materialak eta Prozesuak arloko koordinatzailearen hitzetan, “altzairu jasangarri berri horiek aleazio ertaineko altzairu konbentzionalen antzeko propietate mekanikoak eskaintzen dituzte, dentsitate nabarmen txikiagoarekin: % 8 baxuagoa. Adibide bat jartzearren, gaur egun ibilgailu astunen direkzio-sistemetan erabiltzen diren altzairuzko osagaiak 7,8 kg/dm3 inguruko dentsitatea duten aleazio ertaineko altzairuetan fabrikatzen dira. Lightalloy Steel familia berriak 7,2-7,3 kg/dm3-ko dentsitate-balioak eskaintzen ditu. Hau da, antzeko propietate mekanikoetarako pisuaren murrizketa nabarmena eskaintzen digute, merkatuko produktuen aldean”. Material berri horiek beste abantaila gehigarri batzuk ere badituzte, hala nola “nitruragarritasun handia, higadura aurkako erresistentzia bermatzen baitu esfortzu mekanikoez gain higaduraren aurrean propietate hori beharrezkoa duten aplikazioetarako”.
AZTERLANeko ikertzaileak altzairu horien “fabrikagarritasun industriala” ere azpimarratu du. Izan ere, “laborategiko materiala izatetik urrun, industria-eskalan prozesa daitekeen materiala da, bai ohiko fabrikazio-teknologiak erabiliz (galdaketa), bai hutseko teknologien bidez” (hasierako ikusmoldean erabili zena). Bi kasuetan emandako emaitza mekanikoak baliozkotu dira.
“Dudarik gabe, material hori oso lerrokatuta dago garraio-industriak behar dituen iraunkortasun- eta pisu-arintze-premiekin, eta uste dugu material horrek indarra hartuko duela ibilgailu astunentzako osagaien fabrikazioan, hala nola kamioientzat edo trenbideentzat, besteak beste”.
